Proef nieuwe verhalen

Capriole is bijzondere koffie, afkomstig uit alle delen van de wereld, gebrand in eigen koffiebranderij. Zo krijgt elke smaak een eigen verhaal. Voor mensen met een eigen verhaal. Capriole ontmoet Lady Galore en vraagt naar haar verhaal.

Lady Galore, hoe drink jij je koffie het liefst?
O jeetje.... Nou dat wisselt. Ik ben best wel een koffiedrinker. Sowieso is mijn favoriete cocktail een espresso martini. Maar hoe ik mijn koffie het liefst drink... Ik vind een flat white wel heel erg lekker of een latte met een extra shot espresso.

En moet er nog iets bij de koffie?
Nee dat hoeft van mij niet meer. Het is wel lekker hoor, maar ik heb een gastric bypassoperatie gehad, dus ik mag officieel niet eten en drinken tegelijk. Maar als er een koekje bij ligt dan eet ik het wel, ook al is dat niet de bedoeling.
 

‘Je hebt een raar hoofd, misschien moet je kijken wat er gebeurt als je er make-up op smeert.’

Van koffie (met dus soms een koekje) naar Lady Galore. Kun je ons het verhaal van Lady Galore vertellen?
Nee! Want dan wordt het zo’n Sonja Barend-interview!

Maar we willen toch graag jouw verhaal horen!
Ja ja, dat snap ik. Maar Lady Galore is een act, het is ontstaan vanuit mezelf, Sander. Het is dus meer een Sander-verhaal. Drag heb ik altijd al mooi en tof gevonden. Op een gegeven moment zeiden vrienden: ‘Je hebt een raar hoofd, misschien moet je kijken wat er gebeurt als je er make-up op smeert.’ Zo is het eigenlijk ontstaan. Toen ging het in no time van amateurniveau naar heel succesvol en nu zelfs fulltime.

Zelfs fulltime? Wow. Is dat ook de reden dat we je nog net even kunnen spreken voordat je gaat reizen?
Klopt. Het grappige is dat ik meer in het buitenland optreed, dan in Nederland. De markt in het buitenland is gewoon veel groter. Nederland is maar een heel klein landje en er zijn hier zoveel drag queens.

Waar ben je allemaal geweest de afgelopen tijd?
Ik heb net een optreden gehad op Ibiza en in Zurich. Morgen vlieg ik naar Straatsburg en over twee weken begin ik aan een UK-tour en doe ik een aantal steden aan. Als ik terugkom heb ik een weekje in Nederland, maar daarna ga ik naar Berlijn en vervolgens twee en een halve week naar New York. Dan ben ik pas in januari weer terug. Dus daarom zei ik ook: ‘Laten we het interview nu gelijk doen voordat ik weer weg ben!’

Een druk leven! Wat deed je hiervoor?
Ja... hoe zal ik het noemen... Ik was zoekende, laten we het daarop houden. Ik heb wel banen gehad, maar nooit iets waarbij ik dacht: dit wil ik de rest van mijn leven doen. Zo was ik ooit receptionist, schoonheidsspecialist... Jeetje wat nog meer? Veel van die callcenter-dingen, of in winkels werken. Ik heb eigenlijk van alles geprobeerd om te kijken wat me leuk leek. Ik was nergens extreem goed in en ik haalde er geen voldoening uit. Maar élke dag drag, daar zou ik ook snel klaar mee zijn. Want het is wel heel zwaar.

Waarom is drag een zware job?
Het is altijd presteren, ook als je je niet lekker voelt. Je wordt speciaal ingevlogen, mensen hebben verwachtingen, dan kun je echt niet zeggen: ‘Sorry, het gaat even niet.’ Nee, dan is het drie aspirines erin en gaan! Het zijn ook lange dagen; eerst drie uur in de make-up, dan naar de locatie, je ding doen (meestal tot diep in de nacht) en weer terug naar je hotel. Vliegen is leuk, maar het is ook zwaar. Met je koffer zeulen van hot naar her. Maar ik klaag niet, het is geweldig dat ik dit inmiddels allemaal mag doen. Je werkt elke keer weer naar een nieuw creatief ding toe, je zet steeds iets anders neer en komt steeds op andere plekken waar je nieuwe mensen leert kennen. Dat maakt het interessant.

En succesvol!
Ja dit is waar ik hard voor gewerkt heb!

Heb je dan nog dromen? Als Lady Galore misschien of juist als Sander?
Eigenlijk leef ik op dit moment mijn droom. Ik omring mijzelf met lieve en positieve mensen. En zodra ik ergens geen zin in heb, het niet vertrouw of het voelt niet goed, dan volg ik mijn gut feeling. Ik wil niet achteraf denken: ‘Zie je wel, dat had ik beter niet kunnen doen.’

Maar om terug te komen op dromen: elke keer als ik iets bijzonders ervaar dan denk ik: ‘Zo, dat heb ik toch maar weer meegemaakt.’ In drag op Timesquare of midden in Harajuku District Tokio, in een vol Paradiso of op het Rembrandtplein de gay pride presenteren: ik had nooit gedacht te doen wat ik nu doe.

Die lijst wordt maar langer en langer.
Ja! Ik probeer dus maar niet teveel te dromen, want dan... Nee dat moet je maar niet opschrijven. Ik ga gewoon zien waar het schip strandt. Ik heb het nu leuk en mooi en daar geniet ik van. Met een flat white natuurlijk. Maar eerlijk gezegd nog liever met een espresso martini. Die drink ik nog net iets vaker dan een kopje koffie.

Met dank aan: Lady Galore
Fotografie: Jelle Pieter de Boer